Πολύ συχνά η ροή μιας κατά τα άλλα ικανοποιητικής ζωής διαταράσσεται από ένα σημαντικό γεγονός το οποίο οδηγεί σε μια προσωπική κρίση του ατόμου , την οποία φαίνεται να μην μπορούν να κατευνάσουν οι μέχρι εκείνη τη στιγμή αποτελεσματικοί μηχανισμοί διαχείρισης της καθημερινότητας.
Το γεγονός αυτό συχνά αφορά σε μια απώλεια, η οποία έχει να κάνει είτε με κάποιο προσφιλές πρόσωπο, είτε με κάποιο αγαθό ή κατάσταση. Ένα άτομο μπορεί να βιώσει την απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου, της εργασίας του (ανεργία), της υγείας του (ασθένεια) ή της συντροφικής του σχέσης (χωρισμός, διαζύγιο) και να νιώσει έντονα συναισθήματα απογοήτευσης, θλίψης, μοναξιάς και έλλειψης νοήματος. Τα συναισθήματα αυτά είναι απολύτως φυσικά και αναμενόμενα, συνυφασμένα με την πορεία της ζωής κάθε ανθρώπου.
Αρκετά συχνά όμως, μια απώλεια μπορεί να φέρει τέτοια αποδιοργάνωση στη ζωή του ατόμου που την βιώνει, που τα αρνητικά συναισθήματα να φαίνεται να βαθαίνουν και οι πληγές να μην επουλώνονται. Τότε είναι που η συμβολή ενός ειδικού θα μπορούσε να είναι καταλυτική
Κάθε απώλεια στη ζωή μας και κατά συνέπεια κάθε προσωπική κρίση , θέτει σε μικρό ή μεγάλο βαθμό σε αμφιβολία το οικοδόμημα της προσωπικής μας ταυτότητας. Μας προκαλεί να επεξεργαστούμε τον εαυτό μας, να ανασυντάξουμε τις δυνάμεις μας και να δημιουργήσουμε έναν νέο τρόπο ύπαρξης συγχρονισμένο με τα νέα δεδομένα της ζωής μας. Ακόμα μας καλεί να αναρωτηθούμε τι άλλο είμαστε πέρα την απώλειά μας και ποιες υγιείς δυνάμεις μπορούμε να επιστρατεύσουμε προκειμένου να συνεχίσουμε να απαντάμε καταφατικά απέναντι στη ζωή.
Σύμμαχος, αρωγός και υποστηρικτής σε μια τέτοια προσπάθεια μπορεί γίνει ο ψυχολόγος, ο οποίος διακριτικά συνοδεύει το άτομο σε όλη αυτήν την πορεία, το υποστηρίζει και το παροτρύνει να συνεχίσει όταν όλες οι δυνάμεις φαίνεται να εγκαταλείπουν.
Ακόμα, μέσα από την ψυχοθεραπεία το άτομο μπορεί να βοηθηθεί στην αξιοποίηση αυτής της τόσο επώδυνης απώλειας προς την κατεύθυνση της προσωπικής του ανάπτυξης και αυτογνωσίας κερδίζοντας δύναμη και δημιουργικότητα για ένα νέο ξεκίνημα.